آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 27
بازدید دیروز : 0
بازدید هفته : 27
بازدید ماه : 64
بازدید کل : 12812
تعداد مطالب : 79
تعداد نظرات : 13
تعداد آنلاین : 1

مركز هستي       

 قبل از اين در مورد "ميكرو" و "ماكرو كازميك" مطلبي گنجانده شد و الان موضوعي كه به دنبال آن مي آيد اين است كه " مركز هستي " يا " جهان " در كجاي اين عالم قرار دارد؟ اگر به قول يكي از علماء مركز جهان همين جايي باشد كه من در آنجا ايستاده ام باشد،آيا درست است يا نه ؟ و يا اينكه بگوييم مركز هستي خود من يا شما دوست عزيز باشي ؟ و يا اينكه بگوييم مركز هستي يك ذرّه خاك در يه جايي از اين كره خاكي است؟ و يا نه بگوييم مركز هستي در ماوراء كهكشان ما و ذرّه اي در يك كهكشان دور كه ما حتي آنرا نديده و يا نمي شناسيم و فقط تشعشع شعوري آن بصورت يك موج يا ارتعاش به ما مي رسد و با دستگاههاي مجهّز آنرا دريافت كرده ايم ؟ با كمي تفكّر به اين نتيجه مي رسيم كه همه موارد ياد شده مي تواند درست باشد و هر ذرّه اي در هر جاي هستي كه بيشتر آنرا ما نمي شناسيم و آنرا تسخير نكرده ايم و هيچ نشانه از آن را نديده و نداريم مي تواند مركز هستي باشد و جالب اينجاست كه اگر هر ذرّه اي (براي مثال : يك فوتون نوري)را در هر جايي در نظر بگيريم مي تواند مركز هستي باشد و اگر همان ذرّه نبود  يا نباشد به حتم هستي شكل ديگري را بخود مي گرفت و يا شايد با نبود يك ذرّه كلّ هستي هم نيست شود . پس به اينجا مي رسيم كه يك ذرّه همان طور كه مي تواند مركز هستي باشد مي تواند كلّ اطلاعات هستي را نيز در خود داشته باشد(اين در موجودات تك سلولي كه همه موجودات از آنها بوجود آمده اند آشكاراست)و جالب اينجاست كه هر چه ذرّات كوچكتر كشف مي شود ، پس از آن باز به كشف تازه تري مي رسيم . براي مثال انسان پس از كشف سلّول به مولكول ، اتم ، پروتون، نوترون، الكترون، شكافت هسته، كوارك و جالبتر اينكه در جديدترين تئوري و كشف انسان " تار " را پس از كوارك كشف كرد كه البته نام كاملش " تار مرتعش") است كه در همه حال اين ذرّه بسيار ريز هميشه در حال رقص مي باشد و كل هستي از آن شكل گرفته است . با اين اوصاف آيا مي توانيم بگوييم مركز هستي كجاست؟ آيا فكر نمي كنيد خداوند بزرگ اين مكنت و قدر را در ما قرار داده و هستي به خاطر ما خلق شده هست كه هر كدام از ما مي توانيم مركز هستي باشيم ؟ آيا اين كمال هر ذرّه نيست ؟ و آيا اين عدالت خداوند را نمي رساند ؟ آيا اين عظمتي نيست كه خداوند از خود به ما منتقل نموده ؟ و آيا آنجا كه خداوند از روح خود در ما دميد و ما را زنده و جاودانه كرد ما را گرامي نداشته است؟ و اينكه ما در مقابل اين همه محبّتي كه او  به ما روا داشته چه بازتاب شعوري داشته ايم؟ ..... خدايا قدر تو را آنگونه كه بايد نشناختيم و از تو مي خواهيم كه  از تقصيرات ما بگذري و ما را به راه درست و مستقيم هدايت نمايي ، همان راهي كه در آن نعمت "آگاهي" و دوري از " جهل" و " ظلمت" و " غضب" توست و از راه گمراهان(نا آگاهان و جاهلان)دور است ....       ادامه دارد .... 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: