آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 56
بازدید دیروز : 0
بازدید هفته : 56
بازدید ماه : 93
بازدید کل : 12841
تعداد مطالب : 79
تعداد نظرات : 13
تعداد آنلاین : 1

 بازگشت به سوی خداوند

       نمیدانم چرا این مطلب به ذهنم آمد شاید لازم باشد که نگاشته شود : " بازگشت به سوی خداوند" , این مطلبی است که در همه ی ادیان به آن تاکید شده و در همه حال انسانها  را به این نکته یادآوری می نماید که همه ی ما به سوی او باز خواهیمگشت . شاید قیامتی در راه است و شاید آزمایشی که می خواهد در آن انسانها را بنا به عقیده و ایمانشان محک بزند و آرزو می کنم که در این آزمایش همه به پیروزی برسند . ولی آنچه که مهمّ هست , این محک و آزمایش است که براستی چند درصد از انسانها به این نکته باور  دارند که ما از پیشگاه خداوند با کوچکترین ذرّه ی وجودی آمدیم و شاید با بزرگترین ذرّه ی وجودی به سوی او باز خواهیم گشت ؟ اگر مثل فرزندی که از خانواده و پدر جدا می شود (در حالی که تمام ابزار و وسایل و هزینه ی راه را نیز به او داده اند)به امّید سفری که در آن ارمغانی خوب و نیک و شایسته آورد و در زمانبازگشت آنچه که خانواده و پدر انتظار دارند را با خود نداشته باشد , البتّه هم باعث دلخوری آنها و هم باعث سرافکندگی خودش خواهد شد . حساب ما با خداوند هم به همین سادگی است , سفر باید ما را ساخته و پرداخته کند نه از آنچه که هستیم پایینتر آورد و آنچه که با ما بوده را از دست بدهیم . به فرموده خود خداوند :" او پس از خلقت ما , همه چیز را به ما بخشیده , تمام اسماء الهی و صفات گرامیش را ". حالا ما در راهبازگشت چند تا از آنها را حفظ کردیم تا با ما بماند ؟ شاید همین ملاک برتریمان باشد , بعضی کمتر , بعضی متوسط , بعضی خوب و بعضی عالی باهمه صفات و اسماء و خوشا به حال این گروه که در پیشگاهش سربلند و پیروز و رستگار می شوند . امّا براستی مگر این اسماء و صفات چیست ؟ آیا می تواند چیزی غیر از : محبّت , صلح , آشتی , دوستی , عشق , راستگویی , لطف و احسان, نیکوکاری , گمان و ظنّ نیکو نسبت به همه , درستکاری , دوری از :  نژادپرستی,قومیّت,مذهب,آیین,سرزمین,رنگ و ... و : ایمان به خدا باشد ؟ آیا داشتن این صفات باعث آرامش درونی نمی شود؟ آیا باعث آرامش یک جامعه نیست ؟ و آیا جامعه ای که در آن صلح و صفا و دوستی و آرامش و عشق هست یک جامعه متمدّن و مترقّی و آرمانی نیست ؟ میبینیم که حفظ این اسماء و صفات الهی و جاری کردن آنها در ضمیرمان باعث رشد و تعالی خودمان می شود و از طرفی باعث فخر خداوند . و این همان چیزی است که همه ی پیامبران و اولیاء خداوند دیگران و خود را به سمتش هدایت می کردند . پس لازم است که با نظریبازگشتی داشته باشیم به اصلمان که از کجا آمده ایم ؟ و برای چه آمدیم ؟ و به کجا خواهیم رفت ؟ هر چند پاسخ این سوالهای ریشه ای به کلام و نوشتار سخت هست امّا این نکته را یادآور شویم که اگر تسلیم او باشیم و اسماء و صفات الهی را در خود پرورش دهیم و خود را نان سر سفره دیگران کنیم , دیگر هیچ نگرانی نخواهیم داشت . به آرامشی خواهیم رسید که حضورش را همیشه و همه جا احساس می کنیم , تنهانیستیم و با اوییم ...    ادامه دارد ...  

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: